Wędrując przez Połoninę Wetlińską, głównym beskidzkim szlakiem zwanym czerwonym spotkamy na swej drodze jedno z najpopularniejszych miejsc w Bieszczadach, mianowicie schronisko górskie Chatka Puchatka. To o bajkowo brzmiącej nazwie schronisko jest najwyżej położonym tego typu obiektem w Bieszczadach.

Leży na wysokości 1232m. n. p. m. na Połoninie Wetlińskiej i nie jest ono typową bacówką jak większość schronisk w Bieszczadach. Schronisko powstało bowiem w latach pięćdziesiątych jako wojskowy punkt obserwacyjny. Jako obiekt przeznaczony do celów turystycznych działa dopiero od 1967 roku.

Historia schroniska

Choć PTTK przejęło budynek już kilkanaście lat wcześniej, były duże problemy z zagospodarowaniem go na obiekt turystyczny. Wynikało to przede wszystkim z trudnego położenia budynku. Wówczas w Bieszczadach nie było jeszcze drogi asfaltowej, a do schroniska Chatka Puchatka nie prowadziła żadna droga komunikacyjna.

Były zatem ogromne trudności z dostarczeniem do budynku schroniska jakichkolwiek artykułów spożywczych czy wody. Te trudne warunki sprawiły, że budynek stał przez jakiś czas zupełnie pusty i tylko czasami zatrzymywali się tu nieliczni wówczas w Bieszczadach turyści. Brak odpowiedniej komunikacji i duża odległość od cywilizacji sprawiały, że Bieszczady w tamtych latach były miejscem gdzie rzadko kto uprawiał turystykę górską. Opustoszony budynek schroniska ulegał stopniowej dewastacji w wyniku warunków klimatycznych jak i użytkowania przez nielicznych odwiedzających to miejsce.

Turyści, którzy czasem tu nocowali do ogrzewania się bądź ugotowania posiłku używali desek z podłogi, okiennic czy sufitu. Po drzewo trzeba było bowiem schodzić nisko w dół na brzeg lasu i wnosić je potem kilkaset metrów w górę co skutecznie zniechęcało i tak zmęczonych wspinaczką turystów. W wyniku tego typu praktyk prowadzonych przez turystów budynek schroniska został zniszczony i opustoszały. Dopiero harcerze podjęli gotowość zajęcia się zdewastowanym schroniskiem i przeprowadzenia w nim w miarę możliwości jakiegoś remontu. Przy wspólnym wysiłku harcerzy i PTTK zbudowano 40 piętrowych łóżek i zabito okiennice i drzwi.

Warunki w schronisku

Wodę donoszono na plecach z odległego źródła. A artykuły spożywcze również donoszono na plecach. W okresie gdy zajmowali się nim harcerze schronisko funkcjonowało jedynie w okresie letnim. Po wybudowaniu w pobliżu drogi asfaltowej schronisko stało się masowo odwiedzane przez indywidualnych turystów i całe wycieczki. Wówczas okazało się, że dotychczasowe urządzenie schroniska jest niewystarczające i PTTK zdecydowało o jego dalszym remoncie. Naprawiono dach, ocieplono ściany co było bardzo istotne przy wiejących zimą dokuczliwych wiatrach. Strych schroniska również wyremontowano i zagospodarowano na nim dwa noclegowe pokoje.

W latach 1972-73 dobudowano jeszcze przedsionek i szopę gospodarczą .Dodatkowo na dole schroniska wygospodarowano małe pomieszczenie, gdzie urządzono punkt GOPR-u. Chatka Puchatka to obecnie jedno z najpopularniejszych miejsc w całych Bieszczadach. Schronisko masowo odwiedzane jest przez turystów jest też często obowiązkowym punktem wielu wycieczek. Panuje tu więc niemały ruch. Chatka Puchatka jest schroniskiem całorocznym. Do dnia dzisiejszego wodę dowozi się w kanistrach z odległego źródła, w związku z tym jest ona płatna.

Mimo, że schronisko jest ciasne i panują w nim raczej spartańskie warunki jest ulubionym miejscem miłośników bieszczadzkich gór. Licznych turystów przyciąga urokliwy charakter tego miejsca, nietypowa historia schroniska i piękno tutejszej okolicy.